مـتـفـرقـه
آهـن
«
و
آهن را نازل کردیم. در آن نیروئی فـوق
العاده زیاد و بـهـره وریـهـائی بـرای مـردم
وجـود دارد».
نکات
آیه: 1ـــ
آهن نازل شده. 2ــ نیروی موجود در
آهن فوق العاده زیاد است. 3 ــ
انسان از آهن بهره وری دارد.
1ــ
آهن نازل شده:
آهن
چگونه و از کجا نازل شده؟
آهـن و عناصر اصلی دیگر
هر کدام در دمای مشخصی درست می شوند. آهن از جمله
عناصری است که در ستاره های خیلی بزرگ تر از خورشید درست می شود، برخی
از عناصر نیز در
گرمای پس از انفجار اولیه درست شده اند.
1ــ وقـتی کشش
نیروی ستاره ماده ستاره را به مرکز می کشد  و
فشرده می کند، فاصله میان ذرات تنگ و تنگتر می شود، و الکترونها بحالت تحلیل در می
آیند و بهم نزدیک نمی شوند، و این باعث می شود که دما بسرعت بالا برود. هنگامیکه
دمای گرما به بالای 170 میلیون درجه می رسد یکسری
امتزاجهای جدید آغاز میشود. هسته های هـلیومی ذوب می شوند و عناصر سنگین
تری را درست می کنند کـه در وحله اول کربن و اکسیژن است. (و در گرما و مرحله پیش تر از آن هیدروژن
به هلیوم تبدیل می شود. و همینطور با بالا رفتن دمای گرما به درجه معینی، بترتیب
عناصر
سنگینتر و پیچیده تری درست می شوند).
2ـــ وقتی نـیـروی
جاذبه دمای عنصر کـربن را به 700 مـیـلـیـون درجه میرساند امتزاج جدیدی آغاز می
شـود کـه کـربن به نئـون و منیزیم تبدیل می شـود. در قشرهای بیرونی تر آن که
دمای حرارت کمتر است تبدیل هـلـیوم به کـربن و هیدروژن به
هـلـیوم ادامه پیدا می کند.
3ـــ وقـتـی
دمـای حـرارت در مـرکز هـسـتـه به یک و نـیم مـیلیارد درجه می رسد اتمهای نئون آغاز
به ذوب شدن می کنند و اکسیژن و منزیم بیشتری را
ایجاد
می کنند.
4ـــ وقـتی
دمای حرارت بالای دومیلیارد می رسد اتمهای اکسیژن بهم فشرده تر ذوب می شـونـد و به
سیلیکـون و گـوگـرد تبدیل می شوند. این عـناصر بوسـیـلـه قـشرهای عـناصر متحد
الـمرکز اکسیژن، نئون، کـربن، هـلـیـوم و
هیدروژن احاطه شده اند.
5ــ
فـشـار نـاشـی از اضـمـحـلال هـسته ای دمای حرارت را بالای 3 میلیارد درجه بالا می
برد و در مرکزِ فـشـرده شـده، سیـلـیکون و گوگرد را به کره ای از آهـن تـبدیل می
کند که تـقـریباً 1.44 جـرم خـورشـیـد می شود. به دلـیل ساختمان هسته ای آهن که
اجازه نمی دهـد اتـمـهـا ذوب و مـضـمـحل شوند و عنصر سنگین تری درست شوند، این
آخرین واکنش است که
می تواند در مرکز ستاره رخ بدهد.
6ـــ وقتی
امـتـزاج در داخـلی تـریـن بخـشـهای ستاره تمام می شود آخرین مرحله جاذبه (جذب)
آغـاز می شود. هـسـتـه آهـن در مرکز سـتاره خــود را با سرعتی معادل 70000
کـیـلـومـتـر در ثانیه جمع می کند. درجه حرارت تا صد میلیارد درجه بالا می رود.
هـسته های آهن چنان بهم فشرده می
شوند که در هم مضمحل می شوند. این
گـرمـای تـصــور نکـردنی انـدازه هـای بـسیار زیادی
از نوترون تـولید می کند که فعلاً در وسط ستاره محصور هستند. ماده در این حرارت به
آخریـن حـد تـراکـم خـود رسـیده و بیش از این نمی تواند فشرده بشود.
نیروی دفع میان هسته ها بیشتر از نیروی جاذبه
می شود.
7ـــ پس زنی
از جانب مرکز سـتاره، ماده را از مرکز ستـاره در موج انفجار پرتاب می
کند. در
پرت سازی آنرا از میان قشر سیلیکون سرازیر می
کند که آنرا گرم کرده و بخشی از هـسته هـای آنرا مضمحل می کند و ایزوتوپهای
رادیواکتیوی نیکل و عناصر سنگـیـن تر دیـگـری را درسـت می کند. موج انـفـجـار در
حینی که به بیرون سفر می کند به درست کردن عناصر جدید دیگری ادامه می دهد. ستاره
منفجر می شود و در فضا پخش
می شود.
به این ترتیب آهـن در ستاره هـا و
در حرارت بالای 3 مـیـلـیارد درجه تـولید می شود و با انفجار ستاره در هستی پراکنده
می شود. و به این ترتیب نیز آهـن از آسـمان به زمـیـن نازل شده است.
آهـن
بیش از یک سـوم از مـواد زمین را تشکیل می دهد. بیش از 99 درصد آن در درون زمین
است. بمیزانیکه از مرکز زمین رو بـطـرف سـطح می آیـیم درصـد آن کـم و کـمـتـر می
شـود. آهـن مـوجـود در قشر خارجی زمین حدوداً 5 یا 6 دهم درصد کل آهن زمین است.
2ــ
نیروی موجود در آهن فوق العاده زیاد است:
چنانکه آیه مطرح کرده "نـیـروی مـوجـود در آهـن فوق العاده زیاد" است. برای درست
کردن یک ذره آهن نـیـروئـی بیش از چهار برابر نیروی موجود در
منظومه شمسی"
مورد نیاز است.
3ــ
انسان از آهن بهره وری دارد:
هموگلـوبین در خـون انـسـان و خـیـلی از حیوانات دارای آهن است. همینطور ماده سبز
در اکثر گیاهان دارای آهن است. و بدون آهـن حیات نیز نمی توانست بوجود بیاید.
سرعت حرکت اوامر
خداوند
« خدا مسائل
زمین را از فضا اداره می
کند و بعدها
(اوامر وی)
در شبانه روز
معادل
1000 سالی که
شما می
شمارید بطور زیگزاگی بطرف وی بر می گردد».
آیه می
گوید که
اوامر خداوند
در روز به اندازه هزار سالی که ما می شماریم به طرف خدا حرکت میکند.
منظور
آیه از سالی که ما
(مسلمانان)
می شماریم سال
قمری است که مربوط به گردش ماه بدور زمین است. ماه در هر سال 12 بار دور زمین می
گردد و در هر 1000 سال 12000 بار. مسافتی که ماه در 12000 بار گردش خود
بدور
زمین طی می کند
83134723/25
بیلیون
کیلومتر است. یعنی اوامر خداوند در
یک
شبانه
روز
مسافت
مزبور را طی میکنند.
هر شبانه
روز 09966/86164
ثانیه است. اگر مسافتی که اوامر خداوند در روز طی میکنند را بر ثانیه
ها تقسیم کنیم
سرعت حرکت اوامر خداوند در ثانیه بدست می آید.
بترتیب زیر:
83134723/25
(بیلیون کیلومتر) تقسیم
بر
09966/86164
(ثانیه) =
458/299792
کیلومتر در ثانیه
سرعتی که برای حرکت
اوامر خداوند در ثانیه بدست می آید 458/299792
کیلومتر در ثانیه است، و این سرعت همان سرعت حرکت نور در ثانیه است.
و می توان نتیجه گرفت که اوامر خداوند نور یا از خانواده نور است.
در رابطه با
زیگزاگی حرکت کردن نیز چنانکه می دانیم چیزی در فضا مستقیم حرکت نمی کند بلکه هر
چیزی تحت تآثیر نیروی جاذبه کائنات خم می شود. و خم شدن
مکرر به این طرف و آن طرف
ناشی از نیروی جاذبه کائنات نیز مسیری زیگزاگی برای پدیده ایجاد می کند.
سـنـگ
« در
بین سنگها سنگهائی
هستند که
جویبارها از آن جاری میشود، و سنگهائی هستند که می
ترکند و آب از آنها بیرون می آید».
نکات
آیه:
سنگهائی وجود دارند که جویبارها (چشمه
ها) از آنها فوران می
کند و سنگه ائی
هستند که می ترکند و آب از آنها بیرون می آید:
سنگهائی که در دل زمین قرار دارند آب را نگه می دارند و باعـث می شـوند که به
اعـماق زمین فـرو نرود. این سنگها بر
اثر تغـییرات روی سطح تحت فشار واقع می شوند و
خرد خرد می شوند. بدنبال آن چشمه از آنها جاری می شود و آبـشار ایـجـاد می شود.
سنگهای دیگری نیز روی زمین هستند که آب در
آنها نفـوذ می کند، وقـتی سـرد و منجمد می شـونـد، از آنـجـا که آب هنگام یخ
زدن حجیم تر می شود، سنگ می ترکد
و مسیر آب در آن ایجاد می شود.
ثـروتـهـای زمـیـن تـقـسـیم شـده است
«آیا
آنها هستند که نعمتهای خدا را تقسیم می کنند. ما ثروتهای آنها را در زندگی دنیا
تقسیم کردیم و آنها را درجاتی بر همدیگر برتری دادیم تا با
هم مبادله دو یا
چند جانبه کنند. و بهشت خدا از آنچه جمع می کنند بهتر است».
نکته آیه: ثروتهای زمین " تقسیم شده" است:
چنانکه آیه مطرح کرده ثروتهای زمین تقسیم شده است. و هر یک از آنها نیز
در زمینه ای بر دیگری برتری دارد که باعث می شود مردم سرزمینهای مختلف بهم
وابسته و با هم مبادله دو یا چند جانبه کنند.
زمـان
در
قرن بیستم نسبی بودن زمان مطرح شد. به این معـنی که زمان در همه جا و برای همه چیز
یکسان نیست. بلکه بستگی به سرعت پدیده دارد،
هر چه سرعت پدیده بیشتر باشد زمان
کمتری بر آن می گذرد. در سرعتی معادل سرعت نور زمان به صفر می رسد. یعـنی اگر
چـیـزی با سرعـت نور حرکـت کند زمان بر آن نمی گذرد.
زمان
در قـرآن به عـنـوان یک مـقـوله نسبی مطرح شده. از جـمـلـه:
« یک
روز برای خدا مانند هزار سال در محاسبات شما است».
« و
روزی که آنها را زنده کند گوئی بیش از ساعتی از روز
مرده نبوده اند و همدیگر را
می شناسند. آنجا کسانیکه دیدار خدا را
تکذیب کرده بوده باشند و هدایت را انتخاب
نکرده باشند زیان خواهند کرد».
به
فضا رفتن انسان
«هرگاه توانستید از محدوده زمین و سیارات بیرون بروید می توانید بروید. البته فقط
با نیروی برتر میتوانید این کار را بکنید»!
نکات
آیه:
1ـــ
انسان می تواند زمین و سیارات را ترک کند:
انسان
فعلاً زمین و ماه را ترک کرده و حقانیت درستی مضمون آیه را ثابت کرده است.
2ـــ
زمین و سیارات محدوده مشخصی دارند:
نیروی
جاذبه زمین و سیارات مرز و محدوده مشخصی دارد.
3ـــ
انسان با سلطان (یعنی با نیروی برتر) می تواند زمین و
سیارات را ترک کند:
انسان فعلاً با نیروی برتر بر نیروی جاذبه زمین و ماه، آنها را ترک کرده است.
مرحله به مرحله بالاتر رفتن در فضا
«به
سرخی پس از غروب سوگند یاد میکنم ـــ و به شب و آنچه را جمع می کند ــ و به ماه
وقتیکه کامل می شود ـــ که شما ارتفاع پس از ارتفاع بالا خواهید رفت».
نکته آیه: انسان ارتفاع پس از ارتفاع (در فضا) بالا خواهد رفت:
انسان
ابتدا با هواپیما چند کیلومتر بالا رفت. بعد در مرحله بعدی در ارتفاع بالاتری مدار
زمین را دور زد. بعد در ارتفاع بالاتری به ماه رفت. و در آینده نیز باز هم بالاتر
و بالاتر خواهد رفت.
در
رابطه با جمع شدن پرخی پدیده در
شب نیز می توان بسته شدن گلها را نام برد. برخی
گیاهان گل خود را در روز باز می کنند و در شب می بندند تا آنرا در مقابل رطوبت و
سرما حفـظ کنند.
همه
چیز روند میرائی دارد
« همه
چیز در روند و فرایند فرسودگی و پیری است»!
نکـتـه آیه: همه چیز در روند و فرایند پیری، فرسودگی و میرائی است!
قـانون آنتروپی (دومین اصل ترمودینامیک) می گوید: هـمـه چـیـز یـعـنی: هـمـه ماده
مـوجـود در جـهـان، رو بـه کـهـولـت، فرسودگی، پیری و میرائی
است. این آیه اصلی از
اصول مسلم علمی امروز است.
چیزی
در هستی از بین نمی رود
«ذره
ای از یک مثقال نیز از نظر خدا ناپدید نمی شود نه در سیارات و نه در زمین، و
هیچ چیز کوچکتر یا بزرگتر از آن نیز نیست مگر اینکه در هستی همچنان باقی می
ماند». «هیچ
چیز ناپدید شده ای در فضا و زمین نیست مگر اینکه در جهان عینی همچنان وجود دارد».
نکـتـه آیات: چیزی در هستی نابود نمی شود!
اصل
اول ترمودینامیک اصـل ثبات و بـقای انرژی است. این اصل می گوید: در هستی چیزی از
بین نمی رود بـلـکه ماده و انرژی تغییر شکل می دهند.
آیات مزبور از اصول مسلم علمی
امروز هستند.
هر
چیز زنده ای اندازه داده شده و هدایت می شود
«هر
چیزی را آفرید و بلافاصله همه چیز آنرا تقدیر نمود)».
«
و آن خدائی که تقدیر کرد و بلافاصله هدایت نمود».
نکات
آیات:
1ـــ
موجودات زنده تقدیر شده اند (یعنی: همه چیز آنها بدقت مشخص شده و اندازه داده
شده):
موجودات زنده از عناصری که سلول نامیده می شود تشکیل می شوند. هـر سـلـولی
مولکولهای DNA
را در بر دارد.
DNA
(مخفـف desoxyribonucleicacid)
ماده شیمیائی است که ژن را تشکـیل می دهـد. ژنها اطلاعـات توارثی با خود
دارند. یعنی همه ویژگیهای مربوط به موجود زنده از قـبیل انـدازه، رنگ، طول و شکل
و غیره در آن تقـدیر شده. (انسان این تقـدیر را بصورت "اطلاعاتِ بصورتِ کد ضبط
شده" تصور می کند). وقتی سلولهای نر و ماده بهم میرسند و در
هم ذوب می شوند و یک
هویت جدید شکـل می گیرد ژنها کار شکل دادن به موجود خود را آغاز می کنند.
2ـــ
آفرینش موجودات زنده هدایت می شود:
ژنها
که اطلاعات توارثی را با خود دارند روند آفرینش (روند رشد و شکل گیری) پدیده خود را
هدایت می کنند.
رفتن
ذره در تخته سنگ و در سیارات
«
فرزند کوچکم! چنانچه عملی که
انجام می دهی به اندازه ذره ناچیزی از خردلی
باشد، و در تخته سنگ یا در سیارات و یا در درون زمین رفته باشد خدا آنرا خواهـد
آورد»!
نکات
آیه:
1ـــ
ذره ناچیز در تخته سنگ می رود:
قشر خارجی زمین از
لایـه
های متعددی تشکیل میشود که در حرکت هستند. در برخی جاهـا کناره یکی از آن لایه ها زیر لایه
دیگر می رود و به مواد مذاب می رسد. بعد با آتشـفـشان فوران می کند و پس از
سرد شدن به تخته سنگ تبدیل می شود. به این شکل ذره ای که روزی روی سطح زمین بوده
الآن در دل یک تخته سنگ قـرار دارد.
2ـــ
ذره در سیارات می رود:
پیوسته گاز و انرژیها و گـرمـا و ذرات از محدوده اطـراف زمـین خارج شـده و به
فـضـا می رود. به ایـن شـکـل ذره ای که روزی روی زمین بوده الآن می تواند در سیاره
دیگری باشد.
زیگزاگی پیش رفتن در فضا
«
چنانچه دری هم از جو رو به فضا برای اینها باز می کردیم و در آن زیگزاگی پیش می
رفتند ــ باز هم می گفتند: نه! ما در فضا نیستیم یا نه
"ما را سحر زده" کرده اند»!
نکات
آیه:
1ــ
وقتی انسان رو به فضا می رود در جو دری ایجاد می شود. 2ـــ انسان در فضا
زیگزاگی پیش می رود. 3ـــ در فضا انسان احساس غیر طبیعی دارد
(احساس سحر زده شدگی میکند).
1ــ
وقتی انسان رو به فضا می رود در جو دری ایجاد می شود:
وقتی انسان زمین را ترک می کند
طبقه ازون جو سوراخ می شود و بمثابه باز شدن دَر می
ماند.
2ـــ
انـسان در فضا زیگزاگی پیش می رود:
واژه عروج که قرآن برای حرکت و
ادامه حرکت در فـضا از آن
استفـاده کرده است به
معنی «حرکت زیگزاگی» است. و این به این معنی است که حرکت و پـیـش روی در فـضـا در
یک رونـد و فـرایند زیگـزاگی صورت می گیرد. واقعیت هم همین است. در فضا چیزی راست و
مستقیم پیش نمی رود بلکه تحت تأثـیـر نیروی جاذبه کج می شود. حتی مسیر نور و امواج
نیز تحت تأثیر نیروی جاذبه کج می شوند و زیگزاگی پیش می روند.
3ـــ
در فضا انسان احساس غیر طبیعی دارد:
احساس و وضعیتی که انسان در فضا دارد نسبت به
احساس و وضعیتی که روی زمین دارد با هـم فـرق
می کند. از جمله:
ـــ در فضا انسان سمت بالا و پائین را
احساس نمی
کند، چون سمت پائـیـن ناشی از کشش نیروی جاذبه زمین است که در فضا وجود ندارد. و
وقتی سمت پائین احساس نشود طبعا سمت بالائی نیز احساس نخواهد شد.
ـــ در فضا انسان نمی تواند روی پاها راه برود
چون وزن ندارد. برای جابـجـائـی خـود می بایست دسـتاویزی را بگیرد و خود را بجلو
بکشد و یا با پای خود چیزی را به عـقـب هـل دهد که باعث جلو رفـتن وی بشود.
با این و ضع و احساس در فضا، چنانکه
آیه گفـته:
"اگر آنها به فضا برده می شدند" باز هم می گفـتند: "ما در فضا نیستیم بلکه ما
را سحر زده کرده اند".
مرگ و
زندگی پدیده های بزرگ در زمین و فضا
«
و این اوست که پدیده ها را درست می کند و دوباره به وضعیت خود بر می گرداند. و
برگرداندن آنها (تکرار آفرینش آنها) برای وی ساده تـر است. وی نمونه های بزرگی
نیز از این موارد در فضا و زمین دارد».
نکته آیه: تولد و مرگ پدیده های بزرگ در فضا و زمین:
در
فضا ستاره ها متولد می شوند و
می میرند. و در زمـین کوهها
متولد
می شوند و با عوامل فـرسایش می میرند و با زمین یکسان می شوند.
تسخیر
همه چیز برای انسان
« و
آنچه در اجرام فضائی و در زمین است همه را خود خدا در امکان بهره وری شما قرار
داد».
نکـتـه آیه: هر چه در زمین و فضا است همه در امکان بهره وری انسان قرار داده شده
است:
انسان
امروزه از خیلی از چیزهای موجود بهره وری می کند. از جمله:
ــــ
از الکترون در ابعاد وسیعی
از جمله برق استفاده می کند.
ــــ
از نیروی خورشید برای تولید برق استفاده می کند.
ــــ
از انواع باکتریها و میکروبها و ویروسها استفاده می کند.
ــــ از انواع امواج بهره برداری می کند.
وجود
چیزهای نامرئی
« سوگند می خورم به آنچه می بینید و آنچه
را نمی بینید، که این قرآن سخن
پیامبری است که در نهایت خوبی است».
نکته
آیه: چیزهائی وجود دارد که انسان آنها را نمی بیند:
امروزه انسان به کمک مـیکروسکوپ، تلسکوپ و خیلی از دستگاهای دیگر، خیلی از
چیزهائی را می بیند که با چشم دیده نمی شوند.
همه
چیز جـفـتی است
« هر
چیزی را بصورت جـفـتی آفریدیم».
نـکـتـه آیـه: همه چیز جفتی است (یا نر و مادگی دارد):
ــــ
همه گیاهان نر و مادگی دارند (برخی از آنها نر و مادگیشان در خود آنهاست).
ــــ
همه جانوران نر و مادگی
دارند.
ــــ
ذرات مثبت و منفی دارند.
ــــ
جریان الکتریسیته مثبت و منفی دارد.
ــــ
ماده و ضد ماده در فیزیک.
ــــ
عنصر عضوی شیمیائی بدن چپی و راستی دارد.
ــــ
نیروی مغناطیسی دو قطبی است
همه
چیز جفتی است. در زمان محمد انسان
میدانست
که برخی از گیاهان و حیوانات نر و مادگی دارند، ولی اینکه همه چیز نر و مادگی دارد
مربوط به دانش عصر مـا اسـت. مثلا انسان نمی دانست که گلها نیز نر و مادگی دارند و
بادها آنها را تلقـیح می کنند.
نسخه
برداری از اعمال
«این کتابِ ما، همانگونه که بوده اید آنرا برای شما بازگو می کند. ما از کارهائی که
می کردید نسخه برمی داشتیم». (آیه مربوط به روز قیامت است).
این
آیه 1400 سال پیش گفته که کارهای
انسان استنساخ می شود، (که در زبان ما به آن
صدابرداری، فیلم برداری، عکس گرفتن، رونوشت برداشتن و غیره گفته می شود). در زمان
محمد چنانکه در قرآن می خوانیم، کسانی قرآن را افسانه و خرافات می نامیده اند و به
آن می خندیده اند. ولی امروزه با وجود انواع و اقسام دستگاههائی که صدا و حرکات و
غیره را ضبط می کنند و نگه می دارند روشن شده که این آیه مبنای علمی دارد.
باقی ماندن اعمال
«هر انسانی را ملزم
به داشتن اعمال خود در گردن خود نمودیم. و روز قیامت کتابی را برای وی بیرون
میآوریم که اعمال خود را ریز بریز در آن خواهد دید».
در آیه دوتا نکته
وجود دارد:
ا ـــ باقی ماندن
اعمال انسان:
ما هر حرکتی که
میکنیم، هر
حرفی که میزنیم، و حتی هر فکری که میکنیم از ما انرژی و امواج ساطع
میشود. این انرژیها باقی میماند (در جهان دانش اصلی بنام اصل بقاء ماده و انرژی
وجود دارد). امروزه انسان می تواند چند ساعت پس از اینکه کسی جائی را ترک میکند به
کمک دوربینی که اشعه مادون قرمز را میگیرد از اشعه های ساطع شده از وی فیلم برداری
بکند و بصورت تصویر آنرا ببیند. بنابر این آنچه آیه می گوید مبنای علمی دارد.
2ـــ بکار گرفتن
واژه طائر برای اعمال:
در زبان عربی انواع
و اقسام واژه بمعنی اَعمال هست، که هر کدام بنابر معنای ریشه مصدری خود به کار و
عمل اطلاق شده اند. طائر که قرآن از میان آنها بکار گرفته بمعنی "پرواز کننده" است.
علت اینکه قرآن این واژه را بکار برده نیز اینست که
اعمال انسان به صورت انرژی و
موج از انسان رها می شود یا پرواز میکند.
باقی
ماندن عمر پدیده ها
« و
هـیـچ عـمـر کننده ای از آنهائیکه طولانی عمر می کنند و آنهائیکه عمر آنها کوتاه می
شود نیست که عمر آنها در کتابی نباشد. حفظ نمودن آن برای خدا چیز خیلی ساده ای
است».
نکته آیه اینست که عمر پدیده ها چه
آنهائی که زیاد عمر می کنند و چه آنهائی که کوتاه عمر می کنند، در کتابی همچنان
باقی می ماند. و
در زبان فصیح عربی به هر چیزی که بنوعی و بنحوی بتوان چیزی از آن خواند کتاب گفته می شود.
یکی از کتابهائی که عمر را حفظ می کند عنصر کربن
14 است. در همه مواد ارگانیسمی
(مواده زنده) اندازه های کمی از کربن 14 وجود دارد. این عنصر بی ثبات است و بوسیله
رادیواکتیو (تشعشع هسته)
شکسته می شود، طوریکه تعداد اتمهای آن هر 5800 سال نصف می شود. با بررسی
اندازه باقیمانده از این کربن در مواد ارگانیسمی (مواد زنده)،
انسان می تواند عمر
آنها را حساب کند.
وضعیت کربن 14 در این صنلی نشان می دهد که این صنلی بیش از 3 هزار سال عمر دارد.
(البته منظور عمر چوب آن است نه
عمرِ خود صندلی که منظور تاریخ ساخت آن باشد).
یکی
دیگر از کتابهائی که عمر را حفظ می کند تنه برخی درختان است. این حلقات سالهای عمر
درخت را نشان می دهد.
حرکت همه چیز در
تمامیت خود
« هر چه در اجرام
فضائی و هر چه در زمین
است در تمامیت و کلیت خود برای خدا در حرکت شتابدار هستند.
او قدرتمند است ولی با حکمت کار میکند».
(سَبح و سباحة بمعنی: حرکت شئ در
تمامیت و کلیت جسم خود و با شتاب است. و در معنی دوم خود از جمله به معنی «شنا
کردن» بکار رفته، چون در حالت مزبور تمامیت بدن در تب و تاب و حرکت شتابدار قرار می
گیرد) ــــ و به اسب در حال دویدن سابحة گفته شده (چون در تمامیت جسم خود در تب و
تاب شتابدار قرار می گیرد).
بر اساس شناختی که
ما امروز از
هستی داریم همه چیز در هستی در حرکت و تب و تاب شتابدار است. از
ریزترین تا بزرگترین پدیده ها.
همه چیز خداوند را
ستایش می کنند
«... هیچ چیزی نیست
که در حرکت تمامیت شتابدار خود خدا را ستایش نکند، ولی شما ستایش آنها را درک
نمیکنید، ...».
انسان فعلاً اینقدر
میداند که مثلاً گیاه تا اندازه ای که به جهان خودش مربوط میشود شعور دارد، صدا
دارد، واژه های خطاب دارد. همینطور
همه حیوانات و حشرات همینطور داخل ذره نیز صدا
هست. هر ذره ای صدای خاص خود را دارد و حتی در تغییر حالت نیز تغییر صدا میدهد.هر
چیزی بنوعی صدائی و نوائی دارد.
ولی انسان فعلاً در حدی نیست که بتواند آنها را
ترجمه کند و بفهمد.
تشخیص درون
منافـقـیـن
« وقتی منافقین
(میانه بازان) پیش تو بیایند خواهند گفت که ما گواهی می دهیم که تو واقعاً فرستاده
خدا هستی، خدا نیز میداند که تو فرستاده او
هستی، ولی خدا گواهی می دهد که منافقین
دروغ میگویند (یعنی به دورغ می گویند که
پیامبری محمد را قبول دارند)».
کسیکه دینی را از
خودش در می آورد بخوبی می داند که از درون دیگران اطلاعی ندارد و هیچگاه نمی آید
کسی یا کسانی را
منافق بخواند. چون اگر انها واقعا منافق نمی بودند (یعنی واقعا به
پیامبری محمد ایمان میداشتند) حتما به خود و به محمد و به دیگران می گفتند که: ما
واقعا به به تو ایمان داشتیم، ولی حالا که ما را منافق خواندی روشن میشود که تو
پیامبر نیستی و
این حرف حرف خدا نیست، که اگر میبود خدا منطقاً می بایست از درون ما
اطلاع میداشت و می فهمید که ما واقعاً به تو ایمان داریم. در حالیکه هیچکدام از
آنها هیچگاه چنین اعتراضی نکرده اند و روشن بوده که خودشان هم می دانسته اند که
میانه باز هستند.
آمدن روزی انسان از
فضا
یونس 31: « قـُلْ
مَـنْ یَـرْزُقـُـکـُـمْ مِـنَ الـسَّـمَـاءِ وَالاَرْضِ
...
=
به آنها بگو: چه کسی از آسمان و از زمین به شما روزی می رساند»؟
چیزی که ما امروزه
از آمدن روزی از
آسمان میدانیم اینست که سالانه هزاران تن مواد از آسمان به زمین
میآید که از جمله عنصر آهن را با خود دارند، و آهن نیز از جمله عناصر حیاتی حیات
است.
|
