تحریم اقتصادی (Economic Boycott) به‌عنوان
یکی از شیوه‌های وادارسازی کشورها به انجام رفتار سیاسی مورد نظر می‌باشد.
استفاده از ابزارهای مالی و اقتصادی، همواره یکی از روش‌های مؤثر نظام
سلطه‌ی بین‌الملل در گسترش دامنه‌ی نفوذ خود در کشورهای هدف بوده است. در
این راستا، دولت‌های استفاده کننده از اهرم‌های فشار و به تعبیری شمشیر
داموکلس، برای وادار کردن ملت‌ها به تغییر رفتار مورد انتظار خود بهره
می‌جویند.
ایران نیز در دو سده اخیر و به خصوص در 33 سال گذشته همواره با این رفتار
دولت‌مردان غربی به ویژه سردمداران کاخ سفید مواجه بوده است. در دوره‌ی
نخست وزیری دکتر «محمد مصدق» و به خصوص در جریان نهضت ملی شدن صنعت نفت،
دولت استعمارگر انگلستان از تحریم اقتصادی برای تغییر مواضع دولت ایران
استفاده کرد.
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال1357، اگرچه موضوع تحریم‌ها علیه
ملت ایران شکل و دامنه‌ی گسترده‌تری به خود گرفت، اما با هوشمندی و درایت
مسؤولین و مردم کشورمان منشأ تحولاتی عظیم در ایران شد. در سال‌های پس از
پیروزی انقلاب اسلامی و پس از ماجرای تسخیر سفارت آمریکا در سیزدهم آبان
1358، ایران به طور رسمی با تحریم‌های تجاری و اقتصادی آمریکا و متحدان
اروپایی آن مواجه شد. در این کلیپ به اجمال با تاریخچه تحریم های آمریکا
علیه جمهوری اسلامی ایران آشنا می شویم.