یکى از اوقات بسیار شریف و
گرانبها، بین الطّلوعین است و اخبار زیادى از اهل بیت عصمت(علیهم السلام)
در فضیلت این وقت و در ارتباط با عبادت و ذکر و تسبیح خداوند در این مدّت
از شب و روز وارد شده است; در بعضى از روایات از آن به یکى از دو ساعت غفلت
تعبیر شده، چنانکه امام باقر(علیه السلام) مى فرماید: «ابلیس ملعون
لشکریان خویش را در دو وقت: هنگام طلوع خورشید و غروب آن، پراکنده مى سازد،
چراکه این دو ساعت، دو ساعت غفلت است».(1)
ادامه مطلب ...