لنزهای تماسی رنگی، از محصولاتی هستند که با هدف اصلاح عیوب انکساری چشم تولید می شوند؛ اما امروزه بیشتر استفاده زیبایی پیدا کرده اند و به رغم عوارض فراوان، به شدت مورد توجه جوانان ایرانی قرار دارند. این لنزها در بازار در دو نوع با تاریخ مصرف محدود و با تاریخ مصرف طولانی، وجود دارند. اما متاسفانه آنچه که توسط جوانان ایرانی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد؛ لنزهای یک روزه، دو هفته ای و حداکثر یک ماهه ای است که به عنوان لنزهای با تاریخ مصرف طولانی(شش ماهه) به کار می روند و بدین طریق، سلامت مصرف کنندگان را به مخاطره می اندازند.
خراشهای قرنیه، التهابات حساسیتی ملتحمه، زخم های عفونی قرنیه و رگ آوردن اطراف قرنیه از عوارض ناشی از لنزهای تماسی است؛ این در حالی است که اگر عامل عفونی قرنیه، میکروب «سودومونا» و یا «آمیب» باشد؛ باعث عفونت شدید و حتی از دست رفتن کامل چشم می شود. پزشکان توصیه می کنند به دلیل عوارض فوق، قبل از استفاده از لنز، آنها را ضد عفونی نموده، دستها نیز شسته شوند؛ همچنین دوره استفاده از لنز، باید کوتاه باشد و از شنا کردن با لنز خودداری شود. البته بهترین کار، پرهیز از استفاده از لنز، به ویژه لنزهای نرم، با هدف زیبایی و بدون تجویز پزشک است.
لایه برداری، به زبان ساده، نوعی «پوست کندن» مدرن و محترمانه است. این عمل، پوست را به شدت تحریک پذیر و آسیب دیده می کند. لایه برداری که با هدف کم کردن کک و مک، لک و مشکلاتی از این دست انجام می شود؛ در طولانی مدت، با به جا گذاردن پوستی پر از ضایعه، نتیجه ای کاملاً معکوس را عاید فرد می کند.
مرتب کردن و آرایش ناخن های دست را «مانیکور» و ناخن های پا را «پدیکور» می گویند. این عمل باعث ریش ریش شدن ناخن و جدا شدن آن از چین های دور ناخن شده نهایتاً به بروز عفونت های میکروبی و قارچی منجر می شود.
پنکک یا کرم های پودری با بستن منافذ پوست از تبادل اکسیژن بین پوست و محیط جلوگیری می کنند و همین امر سبب مرگ تدریجی لایه های سطحی پوست و پیری زودرس آن می شود.
ضد آفتابها، شامل مواد شیمیایی هستند که نور را جذب یا منعکس یا پراکنده می سازند. مواد شیمیایی جاذب نور شامل: استرهای PABA، avobenzone و cinnamatce هستند که می توانند باعث واکنش های حساسیت زا شوند. کرمهای ضد آفتاب، همچنین توازن هورمون های تیرویید را تا حد زیادی بر هم می زنند تا آنجا که بررسی دانشمندان آلمانی نشان می دهد که موشهایی که در معرض مواد شیمیایی موجود در لوسیونهای ضد آفتاب قرار می گیرند، به پرکاری تیرویید مبتلا می شوند.
- استفاده طولانی مدت از ناخن های مصنوعی می تواند باعث واکنش های دردناک و شدید شامل عفونت پوست اطراف ناخن ها، شل شدن ناخن ها و درماتیت(التهاب پوستی) شود.
- چسب هایی که برای استحکام ناخن های مصنوعی به کار می روند؛ باعث نرسیدن هوا به ناخن ها شده، به مرور زمان، ناخن ها از حالت طبیعی خود خارج و خشک می شوند. از عوارض دیگر این چسب ها می توان به ناصافی و تغییر شکل ناخن، خالی شدن ناخن های طبیعی، سوراخ شدن، چروکیدگی، شکنندگی و خرد شدن ناخن، شکاف و ترک ناخن، بد رنگی ناخن، کنده شدن لبه آزاد ناخن از بستر آن، خط خط شدن، پوسته ریزی و تغییر بافت ناخن، اشاره کرد که امکان باقی ماندن آنها تا آخر عمر روی ناخن فرد وجود دارد. همچنین به دلیل حل شدن لایه محافظ ناخن به وسیله این چسب ها، ناخن، استحکام خود را از دست می دهد، نرم و آسیب پذیر می شود و میکروب ها خصوصاً عفونت های قارچی به راحتی وارد لایه زیرین ناخن می شوند.
- به دلیل این که گاهی پوست کناره ناخن دچار خونریزی می شود و ابزار کار را آلوده می کند؛ در صورت عدم رعایت بهداشت، احتمال انتقال بیماری های ویروسی همچون ایدز و هپاتیت وجود دارد.
- ناخن کاشته شده در صورت شکستن ناگهانی، آسیب جدی تری را برای فرد به دنبال دارد، چرا که مواد مصنوعی مورد استفاده برای کاشت ناخن بر روی لایه ای متشکل از یک ردیف سلول، چنان محکم چسبیده اند که اگر در اثر ضربه یا کشیدگی ناگهانی شکسته و یا کنده شوند؛ بافت زیر ناخن شامل پوست و گوشت و عروق نیز همراه با آنها جدا می شوند.
- افراد آرایشگری که کار کاشت ناخن را انجام می دهند به علت آزاد شدن «سم سیانید» و بخار ناشی از آن دچار مسمومیت و یا گاهی فوت می شوند.
لاک ناخن:
- مواد تشکیل دهنده لاک های ناخن، عموماً « فتالات ها، نیتروسلولز، حلال ها و فرمالدیید » هستند که به این مواد، رنگ ها و سایر نگهدارنده ها نیز افزوده می شوند و استفاده نامناسب یا حتی استفاده معمول از آنها، موجب تاثیر منفی بر سلامت می شود، تا جایی که امروزه بسیاری از سازندگان لاک های ناخن توسط مسوولان بهداشتی، زیر فشار هستند تا بسیاری از مواد سمی موجود در لاک ها را حذف کنند.
- لاک ناخن باعث درماتیت تماسی آلرژیک می شود. شخصی که به لاک ناخن حساسیت دارد ممکن است در انگشتان، پلک، صورت، گردن و جاهایی که لاک ناخن در زمان خشک شدن با آنها تماس داشته، دچار حساسیت شود.
- لاک های قرمز رنگ ممکن است باعث زرد یا بی رنگ شدن ناخن شوند.
- « دی بوتیل فتالات» موجود در لاک، که باعث انعطاف پذیری لاک ها و جلوگیری از «لب پَر» شدن آنها می شود؛ تاثیر منفی بر کبد، کلیه ها، ریه ها و غدد جنسی مردانه دارد. فتالات و ترکیبات مختلف آن، اثری شبیه به هورمون زنانه استروژن دارند. قرار گرفتن طولانی زنان باردار در معرض مقادیر زیاد یا کم این ماده باعث ناهنجاری مادرزادی در اندام تناسلی نوزادان پسر می گردد.
- در رابطه با حساسیت های ناشی از فرمالدیید موجود در لاک ها، ادم ریه(آب آوردن ریه ها)، سرگیجه، سردرد، تهوع، تنگی نفس و حمله های آسمی مشاهده شده است.
- «تولوین» به عنوان یکی از مواد معروف در لاک ها، باعث یکنواختی لاک می شود. استفاده از لاک های ناخن حاوی تولوین در طولانی مدت یا به مقدار زیاد در کوتاه مدت، به علت اثرات منفی این ماده روی مخچه، موجب لرزش اندام به هنگام قرارگیری در وضعیت های خاص می شود؛ همچنین، تماس با تولوین هنگام تکامل جنین طی دوران بارداری، موجب اختلال رشد دستگاه عصبی جنین می شود. این ماده شیمیایی که از مشتقات نفتی به شمار می رود، ممکن است سرطان زا نیز باشد.
ترکیب عمده این محصولات « تالک » است. تالک یک ماده سرطان زا است که در زنان باعث سرطان تخمدان می گردد. در کودکان نیز از طریق پراکنده شدن پودر بچه در فضا و جذب آن توسط ریه ها، باعث صدمات جدی به ریه کودک خواهد شد.
۸- کرم های نرم کننده و لوسیون های ضد جوش:
« پروپلین گلایکول» از ترکیبات اصلی این محصولات است که برای پوست، یک التهاب آور قوی بوده، همچنین می تواند سبب ناهنجاری های کلیوی شود. این ماده می تواند با جلوگیری از رشد سلول های بدن، به غشاء سلول آسیب رسانده، خشکی پوست را به دنبال داشته باشد.
علت اصلی مشکلات و عوارض ناشی از مصرف محصولات سفید کننده پوست، وجود « کلوبتازول» است که در برخی کشورها، استفاده از آن ممنوع شده است. از عوارض این ماده می توان به چاقی، کم کاری غده فوق کلیوی، تیرگی پوست در بلند مدت، پوکی استخوان و … اشاره کرد. در واقع استفاده از محصولات روشن کننده در میان مصرف کنندگان به نوعی اعتیاد تبدیل شده است. بنابراین اطلاع و آگاهی از ماهیت و عوارض جانبی استفاده از این محصولات، به ویژه کلوبتازول، یک نیاز ضروری و حیاتی است. با توجه به ورود غیر قانونی محصولات آرایشی تقلبی به کشور، احتمال بروز این خطرات بسیار زیاد است.
کرم های سفید کننده حاوی « هیدروکینون »:
کرم های روشن کننده حاوی هیدروکینون که به عنوان داروی ضدّ لک مورد استفاده قرار می گیرند؛ در دراز مدت باعث افزایش تحریکات پوستی می شوند و هر اندازه که درصد هیدروکینون موجود در این نوع کرم ها بیشتر باشد، شانس ابتلا به تحریکات پوستی افزایش می یابد؛ به عنوان نمونه هیدروکینون ۱۰ درصد، شدیداً پوست را تحریک کرده، باعث خارش و قرمزی پوست می شود. بنابراین، افراد بهتر است برای پیشگیری از تحریکات پوستی شدید، از سفید کننده های حاوی هیدروکینون ۴ درصد استفاده کنند.
همچنین برای از بین بردن یا کم رنگ کردن ضایعات و لکه های پوستی می توان از غلظت های کمتر از ۲ درصد استفاده نمود. این کرم ها معمولاً زمانی کارآیی دارند و تاثیرات عمیقی بر جای می گذارند که برای طولانی مدت استفاده شوند که البته در آن صورت هم، پس از قطع مصرف، لک های پوستی دوباره پیدا می شوند. بعضی از پزشکان، هیدروکینون را به عنوان درمان توصیه نمی کنند؛ چرا که در درازمدت(بعد از ۶ ماه) باعث ایجاد لک های دایمی در پوست می شود.
بنابراین، مصرف بیش از ۶ ماه این کرم ها به هیچ وجه توصیه نمی شود. همچنین به دلیل عوارض پوستی، زنان باردار و شیرده نیز باید از مصرف این کرم ها پرهیز کنند. فراموش نکنید که قبل از استفاده از این نوع کرم ها، باید آنها را روی یک زمینه سفید امتحان کرد تا حاوی مواد رنگی نباشند؛ زیرا هیدروکینون موجود در کرم ها، در مدت یک الی ۶ ماه اکسید و قهوه ای رنگ می شود که نشان می دهد کرم غیر قابل مصرف است و خاصیت خود را از دست داده است.