دوستان و مهمانان عزیز سلام
امیدوارم در صحت و سلامت کامل باشید.
در پست قبلی یک مطلب انتقادی در خصوص منع مصرف عسل برای مادران باردار و شیرده و کودکان زیر یک سال نوشته بودم و قرار بود که یک نمونه عینی درباره اثرات مفید مصرف عسل در این گروه ها و شرایط جسمی بنویسم. در نزدیکترین تجربه ای که به عینه شاهد بودم، همسر یکی از برادرانم که الان بچه ای شش ماهه داره، در تمام طول بارداری به طور مستمر عسل مصرف کرد و نه تنها هیچ مشکلی برای خودش پیش نیامد و در بارداری هیچ نوع رفلاکس و تهوع صبحگاهی و ... نداشت، بلکه به لطف خدا فرزندی کاملا سالم و هوشیار به دنیا آورد که ماشاءالله هزار ماشاءالله تو همون اتاق عمل توجه و سطح دقت و هوشیاریش کادر اتاق عمل رو متعجب کرده بود.
ایشون الان هم علی‌رغم منع بی‌منطق دیگران، گاهی برای درمان سرماخوردگی فرزند شش ماه‌اش، مقدار بسیار کمی عسل به او میده. تو ایامی که امتحان داشتم بچه‌اش برای اولین بار سرماخورده بود. من دیدمش که چشماش اشکی و مرطوب بود و آبریزش بینی داشت و سرفه های خشک میکرد و بی حال بود. می خواستن دکتر ببرنش ولی غروب پنجشنبه بود و دکتر متخصص کودکان در دسترس نبود. یکی دو شب بعدش به من زنگ زد و گفت که یک تجربه برای وبلاگ دارم (آشنایان و دوستانی که از این وبلاگ مطلع هستند، خوشبختانه به طور خودجوش تجربیات خودشون در خصوص طب و درمان سنتی رو به من منتقل میکنند برای نقل در این وبلاگ) و توضیح داد که وقتی دیده نمیتونند فوری بچه رو به دکتر ببرند، داخل یک شلغم رو خالی کرده و مقدار کمی عسل ریخته و داخل یک شیشه قرار داده و شیشه رو داخل آب روی حرارت گذاشته تا به طور بخارپز با حرارت غیر مستقیم بپزه. بعد از آبی که داخل حفره شلغم جمع شده یک مقدار کم در حد یکی دو قاشق چایخوری به بچه داده. همسر برادرم میگفت که همش منتظر بودم این محتویات رو برگردونه و انتظار نداشتم این درمان جواب بده اما دیدم که بچه در کمال آرامش یکی دو ساعت خوابید و بعد که بیدار شد یک تیکه بزرگ خلط از گلوش جدا شد و بیرون اومد و کلا همون شد. یعنی دیگه این بچه به کلی خوب شده بود و میگفت دیگه نه از سرفه اثری موند نه از بدحالی. انگار که اصلا مریض نبوده. و ایشون میگفت فکرش رو بکن که اگر دکتر میبردمش احتمالا باید تا ده روز آنتی بیوتیک و یک عالمه داروی شیمیایی به بچه میخوراندم که معلوم نیست چه بلایی سر سیستم بدن و سلامت بچه میاره. ایشون اصرار کردن این تجربه ساده و بیخطر رو تو وبلاگ بنویسم به این امید که به درد افراد دیگری هم بخوره و حداقل در درمان طیفی از سرماخوردگیهای کودکان و نوزادان موثر واقع بشه و اونها رو از مصرف داروهای شیمیایی که کلی عوارض جانبی دارن بی‌نیاز کنه. همسر برادرم طبق تجارب خودش که مدام به من هم منتقل میکنه، معتقده که دادن مقدار کمی دم کرده پونه و آویشن هم در درمان سرماخوردگیهای نوزادان و بچه‌های کوچیک معجزه میکنه. خوب این هم تجربه امروز برای پدر و مادرهای عزیز.
بحث بچه ها در وبلاگ خیلی جدی شده. البته به نظرم این درمان‌ها برای بزرگترها هم مفیده و تأکید بر روی بچه ها برای این هست که پدر و مادرها از دادن این آنتی بیوتیکهای طبیعی (عسل، پونه، آویشن و ...) به بچه‌ها نترسند و عزیزان دلبندشون رو تا حد ممکن به درمان‌های شیمیایی نسپارند. به نظر من ترس و نگرانی بیشتر باید از مصرف داروهای شیمیایی با اون سنتز عجیب و غریبشون باشه نه مصرف موادی که خداوند به عنوان موهبتهایی الهی در طبیعت قرار داده.