میگویند بخشی از هویت فرهنگی هر قوم و کشوری، غذا و آداب خاص پختوپز است. آنقدر که حتی خیلی از کشورهای کمتر شناخته شده نیز با همین حربه یعنی به بهانه غذاهای خاصی که دارند پای گردشگران و توریستهای زیادی را به کشورشان باز کردهاند.
شیوههای آشپزی، آیینهای سنتی پخت و پز، استفاده از مواد غذایی که بر حسب جغرافیا و شرایط آب و هوایی کشورهای مختلف، متفاوت است و … هر کدام از اینها میتواند حتی به تنهایی برای ترغیب و کشاندن گردشگران به کشورهای مختلف باشد. اما در کمال تعجب و با وجود تنوع بیشمار و البته قدمت باورنکردنی آشپزی سنتی در ایران، ما آنچنان که باید در زمینه معرفی این حرفه سنتی به جهانیان موفق نبودهایم. آنقدر که تقریبا میتوان گفت هیچ سهم چشمگیری در صنعت گردشگری غذا نداریم و تقریبا کمتر گردشگری هم پیدا میشود که قبل از سفر به ایران، اطلاعات دقیق و مناسبی درباره این سیل بیپایان غذاها و خوراکهای اصیل ایرانی داشته باشد.
این موضوع از یک سو و از سوی دیگر کمرنگ شدن جایگاه این آشپزی سنتی حتی در میان خانوادهها هم نگرانی جدیدی برای فراموشی تدریجی آنها ایجاد کرده است .