خوردن سحری

خوردن سحری

بهتر است قبل از سحری هم آب نخورید

 

برای این که در ماه رمضان از سحری خوردن محروم نشوید، شب ها کمی زودتر بخوابید و حتما برای سحر از خواب برخیزید. روزه گرفتن بدون سحری می تواند به نوعی روند خودهضمی در بدن منجر شود که بیماری های متعددی را در پی خواهد داشت؛ بنابراین خوردن سحری را حتی شده چند لقمه ترک نکنید.

بهتر است قبل از سحری هم آب نخورید با این حال کسانی که طبع گرمی دارند و به واسطه حرارت کبد و عطش زیادی که دارند کم اشتها می شوند، می توانند قبل از سحری با فاصله زمانی آب بخورند تا اشتها پیدا کنند.

همیشه فاصله بین غذا خوردن و خوابیدن باید به اندازه ای باشد که غذا مراحل هضمی خود را کامل کرده باشد. زیرا با خوابیدن، فعالیت هضمی معده بسیار کاهش می یابد و اگر درون آن غذایی باشد که هنوز هضم نشده است، هضم ناصحیح غذا و فساد آن در معده، بوی بد دهان، نفخ و دیگر مشکلات گوارشی، کابوس و احساس ضعف و گرسنگی و ... را به دنبال خواهد داشت.

غذاهایی که تاریخ سرطان معده را نزدیک تر می کند

غذاهایی که تاریخ سرطان معده را نزدیک تر می کند

سرطان علائم مشخصی ندارد

شهرام دولتشاهی، فوق تخصص گوارش گفت: مواد غذایی وقتی در شرایط غیربهداشتی قرار گرفته باشد موجب تغییر رنگ آنها خواهد شد. وی عنوان کرد: تغییررنگ به ویژه در گندم، پسته، فندق، بادام و انواع دانه ها موجب به وجود آمدن سم آفلاتوکسین در این ماده غذایی شده و افراد را مستعد سرطان معده می کند. وی خاطر نشان کرد: استفاده از ترکیبات غذایی شور و دودی شده هم در هر رنج سنی، شانس افراد را به سرطان معده بیشتر خواهد کرد. وی همچنین در خصوص سرطان معده گفت: سرطان علائم مشخصی ندارد و با دردهایی در معده، سیری بیش از حد، بی اشتهایی فراوان و استفراغ دیده خواهد شد ولی در اکثر مواقع زمینه ژنتیکی دارد.

قوت غالب امام علی(ع) نان و نمک

صحت دارد که قوت غالب امام علی(ع) نان و نمک بوده؟ اما امروزه نمک را بسیار مضر می دانند که با علم مولا سنخیت ندارد.

پاسخ: با سلام. در منابع چنین آمده است که در اواخر عمر غذای ایشان بسیار ساده و گاه نان و نمک تنها چیزهایی بودند که غذای ایشان را تشکیل می دادند. اما در مورد نمک به مطالب زیر توجه فرمایید:
نمک مانند آب یک رکن از 3 رکن اصلی تشیکل دهندة کرة زمین، جسم انسان و شیر مادر است. امروزه دو نوع نمک در دسترس مردم است:
1. نمک موجود در بازار (کلرور سدیم)،
2. نمکی که از گذشتة دور «نمک طعام» خوانده شده و در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما جایگاه ویژه‌ای داشته است.